Hans Zimmer „Dunkirk” (2017) - recenzja soundtracku [VINYL]

Kontynuujemy nasz cykl recenzji soundtracków na płytach winylowych. Dziś opisujemy „Dunkierkę” Hansa Zimmera, która na LP zadebiutowała 22.09.2017 roku, czyli dwa miesiące później od edycji CD.

 Hans Zimmer „Dunkirk”

(WaterTower Music/Sony Classical/ Music On Vinyl/JAWI, 2017)

Recenzja muzyki zawartej na płytach:

Christopher Nolan i Hans Zimmer znów to uczynili. Zawładnęli wyobraźnią większości kinomanów na świecie, wzbudzając przy tym liczne dyskusje na forach internetowych, dzieląc widzów na dwa odrębne obozy: wytrwałych obrońców i zatwardziałych przeciwników ich najnowszego przedsięwzięcia. Tym razem angielski reżyser porzucił filmową fikcję na rzecz historii, realizując obraz osadzony w realiach II wojny światowej, a konkretnie ukazując jeden z jej epizodów z 1940 roku, przedstawiający ewakuację Brytyjskiego Korpusu Ekspedycyjnego i części wojsk francuskich z Dunkierki do Wielkiej Brytanii (wydarzenie to znane jest jako Operacja Dynamo). Zaskoczenia nie mogło być: na stanowisku kompozytora zasiadł Hans Zimmer, dla którego jest to już szósta współpraca z pomysłodawcą „Incepcji” i „Interstellar”.

Pochodzącemu z Niemiec artyście nie obce jest kino wojenne, i to w wielu odsłonach. W jego bogatym dorobku odnajdziemy prace pisane dla tegoż gatunku w różnych wydaniach: filozoficzno-metafizycznym („Cienka czerwona linia”), liryczno-miłosnym z silnym akcentem patriotycznym („Pearl Harbor”) czy wreszcie patriotycznym z nutką afrykańskiej etniki („Helikopter w ogniu”; do tej grupy można zaliczyć jeszcze „Łzy słońca”, aczkolwiek jest to bardziej film akcji z wojną w tle). Wymienione wyżej score’y zdobyły szerokie uznanie wśród licznych fanów muzyki filmowej, z czego ten do filmu Terrence’a Malicka okazał się jednym z najlepszych w karierze Zimmera, jego magnum opus, mającym ogromny wpływ na przyszłe ilustracje.

5-dunkirk-gatefold-1_01.jpg

Jeśli natomiast spróbować nadać „Dunkierce” chwytliwy i zwięzły przymiot, tak jak to uczyniłem z czterema wcześniejszymi tytułami, najbardziej trafne byłoby chyba określenie „ekstremalny”, względnie „surowy”. Nie jest to jakiekolwiek nadużycie i próba zaszufladkowania, tylko oddanie charakteru ścieżki dźwiękowej, która odzwierciedla survivalowy wydźwięk najnowszej produkcji Nolana. Powzięte tutaj rozwiązania nie każdemu przypadną do gustu, ba, niektórych mogą nawet wręcz odrzucić po pierwszej styczności z soundtrackiem. Niemniej całość stwarza wrażenie umiejętnie przemyślanej całości, nie wolnej od wad (monotematyczność), ale w ogólnym rozrachunku pasującej do koncepcji, którą obrał reżyser. Muszę też szczerze przyznać, że rozumiejąc zamysł twórców (bardzo logiczny wywód podaje Nolan w liner notes, z którym możecie się zapoznać poniżej, przeglądając zdjęcia w sekcji „Opis i prezentacja wydania”), takaż ilustracja nie do końca trafia  w moją definicję „idealnej muzyki filmowej”, będącej przykładem znanej od starożytności teorii złotego środka (tutaj zmodyfikowanej i dopasowanej do niniejszego tekstu), czyli muzyka winna świetnie sprawować się w samym filmie, ale i na płycie, w oderwaniu od obrazu, musi dostarczać słuchaczowi pewnej dozy przyjemności. Tymczasem w przypadku „Dunkierki”, częstokroć za sprawą wszechobecnego, elektronicznego sound designu i posępnego underscore’u, wytrwałość odbiorcy nierzadko wystawiona jest na wielką próbę. Kiedy zaś owe dźwięki, kreujące w głównej mierze atmosferę osaczenia i strachu (choćby „The Mole”), ustępują miejsce bardziej przystępnym, dynamicznym utworom („Supermarine” z osławionym już motywem tykającego zegara) czy nawet tym z zalążkiem, prostej bo prostej, ale melodii („Home”), przychodzi uczucie, że czas spędzony z tym soundtrackiem nie jest do końca stracony. Pojawiające się niekiedy przebłyski nie tyle geniuszu, a bardziej świetnie wykonanego zadania w zakresie oddania emocji i napięcia, wskazują, że Hans Zimmer i jego stali współpracownicy (m. in. Benjamin Wallfisch, Lorne Balfe, wiolonczelistka Tina Guo), to osoby na właściwym miejscu. Szkoda też, że wraz z ideą przekazania klimatu osaczenia i podporządkowania muzyki strukturze filmu, nie pokuszono się o coś więcej: zabieg mający na celu większą atrakcyjność albumu jako słuchowiska. Jak widać, tym razem służebna funkcja partytury wobec obrazu wygrała z autonomią i przyswajalnością. Bywa i tak.

6-dunkirk-srodek-gatefold-2_01.jpg

Jest więc „Dunkierka” pracą niezmiernie trudną w odbiorze, najmniej przystępną spośród dotychczasowych kolaboracji na linii Nolan – Zimmer. Na obronę można użyć argumentu, iż jest to niejako pewien eksperyment, a czy udany – to już będzie zależeć od osobistych upodobań względem muzyki i od tego, czego oczekujemy od kompozycji pisanych na potrzeby srebrnego ekranu. Czas też pokaże, czy ów score na dłużej zapisze się w świadomości melomanów, czy przetrwa próbę czasu. Już teraz, kiedy emocje po premierze kinowej i temperatura zażartych dyskusji powoli opadły, można pokusić się o następujące stwierdzenie: pierwszy taki test dla wspólnej pracy Brytyjczyka i Niemca został zaliczony z nawiązką. Kończąc optymistycznym akcentem, wypada napisać, że soundtrack z „Dunkierki” – z racji renomy ich twórców – zdążył już trafić do szerszego grona odbiorców, nawet pomimo tego, że przeprawa przez niego nie należy do najłatwiejszych, a to zawsze należy policzyć na plus w kwestii popularyzacji muzyki filmowej.

+3
Muzyka na płycie

Spis utworów:

LP1 – SIDE A:

  1. The Mole (05:29)*
  2. We Need Our Army Back (06:04)
  3. Shivering Soldier (02:51)

LP1 – SIDE B:

  1. Supermarine (07:59)
  2. The Tide (03:49)*
  3. Regimental Brothers (05:02)* (Hans Zimmer and Lorne Balfe)

LP2 – SIDE C:

  1. Impulse (02:34)
  2. Home (06:00)* (Hans Zimmer and Benjamin Wallfisch)
  3. The Oil (06:10)

LP2 – SIDE D:

  1. Variation 15 (Dunkirk)* (05:52) (Benjamin Wallfisch)
  2. End Titles (07:13)* (Benjamin Wallfisch, Lorne Balfe and Hans Zimmer)

* - utwór zawiera temat z „Nimroda”, skomponowany przez Sir Edwarda Elgara

Czas trwania albumu: 59:03

Opis i prezentacja wydania:

Także i w przypadku soundtracku do „Dunkierki”, holenderska wytwórnia fonograficzna Music On Vinyl i jej oddział At The Movies stanęły na wysokości zadania, dostarczając w ręce klientów produkt najwyższej jakości. Znowuż otrzymaliśmy wydanie w przezroczystej, grubej i elastycznej folii z PVC, na której w prawym górnym rogu umieszczono srebrną nalepkę (z logotypami At The Movies i Music On Vinyl), informujące o jego specyfikacji, zaś z tyłu okrągłą i przezroczystą pieczęć – jej odklejenie umożliwia dostęp do najbardziej interesującej nas zawartości. W skład wydania wchodzą następujące elementy:

  • Gatefold – dwuskrzydłowy, rozkładany, służący do przechowywania longplayów. Wykonano go z grubej i solidnej tektury, pokrytej połyskliwym laminatem, dzięki czemu estetyka ogółu znacząco wzrasta. Zdjęcia, z racji gabarytów edycji score’u na winylu, są duże, a najbardziej przykuwa uwagę fotos z Tomem Hardym w kokpicie samolotu. Spis utworów (z adnotacją kto pracował przy każdym z nich) widnieje jedynie z tyłu gatefoldu. Tym razem zabrakło bookletu, jednak najważniejsze informacje o soundtracku zawarto wewnątrz kartonowego opakowania: wykaz najważniejszych osób, które brały udział w przygotowaniu i nagraniu albumu, zespół wykonawców z przypisanymi im odpowiednimi instrumentami oraz podziękowania od Hansa Zimmera i wytwórni WaterTower Music dla ludzi zaangażowanych w projekt. Można także zapoznać się z notką od Christophera Nolana, który przybliża proces twórczy nad ścieżką dźwiękową, jego relacje z kompozytorem, zaś główny nacisk kładzie na wykorzystanie motywu autorstwa Sir Edwarda Elgara.
  • Dwie płyty winylowe – recenzowane tu wydanie mieści płyty w kolorze czarnym. W sprzedaży dostępna jest także limitowana do 4000 sztuk edycja z przeświecającymi niebieskimi krążkami (transparent blue vinylo tym informuje srebrna nalepka). Każda ze stron dwóch dysków została oznakowana czarną etykietą z odpowiednią literą (A, B, C i D), niestety bez listy utworów i czasów ich trwania. Płyty zaś zostały niezwykle starannie wytłoczone – nie uświadczymy u nich żadnych technologicznych niedoróbek w postaci szpetnie odstających kawałków tworzywa, co niestety nagminnie zdarza się u niektórych wydawców. Winyle zapakowano do czarnych kopert, wyłożonych cienką i antystatyczną folią, minimalizującą praktycznie do zera osadzanie się drobinek kurzu oraz zapobiegającą elektryzowaniu się płyt.

Całość wydawnictwa została zdominowana przez stonowane błękitne barwy: na froncie wykorzystano teaserową wersję kinowego plakatu, a wnętrze gatefoldu ozdobiono dwoma zdjęciami promocyjnymi, które umiejętnie przedzielono informacjami tekstowymi na czarnym tle. Pomimo niezbyt wyszukanych rozwiązań wizualnych, każdy z elementów pasuje do siebie – to w głównej mierze zasługa spójnej szaty graficznej ogółu.

Kolejne, bardzo dobre wydanie soundtracku od Music On Vinyl, ascetyczne w formie, za to bogate w treść. Posiada ono wszystkie niezbędne składowe, by cieszyć oko – na pewno znajdzie się na półce niejednego kolekcjonera muzyki filmowej na płytach analogowych i fana twórczości duetu Zimmer – Nolan obok ich wcześniejszych dokonań.

1-dunkirk-front-7f20b_02.jpg 3-dunkirk-tyl_02.jpg

2-dunkirk-nalepka_01.jpg 4-dunkirk-zamkniecie_01.jpg

10-dunkirk-lp1-side-a_01.jpg 11-dunkirk-lp1-side-b_01.jpg

12-dunkirk-lp2-side-c_01.jpg 13-dunkirk-lp2-side-d_01.jpg

14-dunkirk-lp-vs-cd-skala_02.jpg

9-dunkirk-gatefold-5.jpg 7-dunkirk-gatefold-3-liner-notes.jpg8. Dunkirk Gatefold 4.jpg

5
Wydawnictwo

Oceny końcowe

+3
Muzyka na płycie
5
Wydawnictwo
+4
Średnia

Oceny przyznawane są w skali od 1 do 6.

Gdzie kupić soundtrack z filmu „Dunkirk” (LP)?

Soundtrack można także nabyć w stacjonarnych punktach sieci Media Markt i Saturn w cenie ok. 150-170 zł. Lista sklepów znajduje się na stronie Music On Vinyl pod tym linkiem.

Wydanie do recenzji otrzymaliśmy dzięki uprzejmości firm JAWI i Music On Vinyl.

źródło: zdj. Warner Bros.