Czy Emma Watson wróci do aktorstwa? Aktorka szczerze o swoich planach

Emma Watson, znana z roli Hermiony Granger w serii „Harry Potter”, w wywiadzie udzielonym magazynowi Hollywood Authentic podzieliła się swoimi refleksjami na temat życia po przerwaniu kariery aktorskiej. Od czasu pracy nad „Małymi kobietkami” w 2018 roku, aktorka nie pojawiła się na dużym ekranie.

„Jestem prawdopodobnie najszczęśliwsza i najzdrowsza, niż kiedykolwiek byłam”

Aktorstwo, mimo że przyniosło jej wielką sławę, wiązało się z wieloma wyzwaniami, które stały się dla niej trudne do zniesienia. „Większym wyzwaniem niż sama praca jest promowanie i sprzedaż dzieła. To bardzo wyczerpujące, gdy musisz sprzedać coś, w co włożyłeś serce. Cały ten proces może całkowicie zaburzyć balans, który powinien być pomiędzy pracą a życiem osobistym” wyjaśniła. Dodała, że nie tęskni za „sprzedawaniem rzeczy” i uznała ten aspekt pracy aktora za „dusząco niszczący”.

Chociaż Watson nie żałuje swojej kariery, przyznała, że brakuje jej pracy nad samą sztuką. „Kiedy wchodzisz na plan filmowy, nie masz dużo czasu na próby. Ale kiedy masz chwilę, by omówić scenę – albo mogłam przygotować się i pomyśleć, jak chciałabym coś zrobić – a potem, gdy zaczynają kręcić, i w tym momencie zapominasz o wszystkim na świecie, poza tą jedną chwilą – to taka intensywna forma medytacji. Ponieważ nie możesz być nigdzie indziej. To jest tak uwalniające. Tęsknię za tym głęboko, ale nie tęsknię za presją” powiedziała.

Watson zdradziła, że jej przerwa od aktorstwa była wynikiem potrzeby zbudowania solidnych fundamentów w życiu osobistym: „Najważniejsza rzecz, naprawdę, fundament twojego życia, to dom, przyjaciele i rodzina. Myślę, że pracowałam tak ciężko przez tak długo, że moje życie po prostu się załamało” – powiedziała Watson. „Wszystko się posypało, a właściwie to ja i moje życie. Musiałam więc zrobić gruntowną naprawę. Potrzebowałam solidnych fundamentów, żeby coś mogło na nich wyrosnąć. Bo jeśli tego nie masz, zaczyna się pewnego rodzaju mania, panika, gdzie przechodzisz z jednego projektu do drugiego przestraszona pustką, która jest między nimi. Uświadamiasz sobie, że nie masz rytmu w życiu”.