Od dzisiaj na ekranach kin oglądać możecie dramat „Babyteeth”, który pierwotnie miał debiutować na dużym ekranie 19 czerwca.
Film debiutował w zagranicznych kinach już w zeszłym roku i został świetnie przyjęty zarówno przez krytyków, jak i samych widzów. W serwisie Rotten Tomatoes zebrał 92% pozytywnych recenzji oraz 83% pozytywnych opinii od widzów. Krytycy wystawili produkcji ocenę 7,62 w dziesięciostopniowej skali, a widzowie 3,95 w pięciostopniowej.
Milla, poważnie chora nastolatka (magnetyczna Eliza Scanlen), zakochuje się w Mosesie (Toby Wallace) - chłopaku z problemami. To zmienia ją i jej rodzinę. Rodzice (fenomenalnie grani przez Essie Davis i Bena Mendelsohna) dla ukochanej córki zrobią wszystko, pozwolą nawet Mosesowi z nimi zamieszkać. Okazuje się, że wraz z pierwszymi pocałunkami w Millę wstępuje nieznane dotąd pragnienie życia. Milla pokazuje rodzicom, Mosesowi i wszystkim wokół jak żyć, kiedy nie masz nic do stracenia
Film gościł w zeszłym roku na kilku najważniejszych festiwalach, na których wywalczył następujące wyróżnienia:
- MFF Wenecja 2019 – Nagroda Marcello Mastroianniego za Najlepszy Debiut Aktorski – Toby Wallace
- MFF Zurich 2019 – wyróżnienie dla Najlepszego Filmu Zagranicznego
- MFF Marakesz 2019 - Najlepszy Aktor - Toby Wallace
- MFF Palm Springs 2019 - Directors to Watch - Shannon Murphy
- MFF Sao Paulo - Najlepszy Film (New Directors Competition)
Nasza opowieść rozgrywa się w Sydney, na obrzeżach miasta, gdzie klasa średnia żyje sobie komfortowo tuż obok zamieszkanych przez ludzi z problemami budynków socjalnych. Zaledwie kilka chwil od Kings Cross, centrum nocnego życia. To miejsce, gdzie obok siebie mieszkają narkomani, imigranci, psi groomerzy, pianistki, terapeuci, ciężarne przyszłe samotne matki i studenci. To zderzenie światów i różnych postaci jest poruszającym tłem dla historii szesnastoletniej Milli, która właśnie ma poczuć, że naprawdę żyje.
Milla spotyka na peronie dworca Mosesa, uzależnionego dwudziestotrzylatka handlującego dorywczo narkotykami. Moses jest elektryzujący i niebezpieczny. Otwiera jej umysł i rozbudza seksualność w sposób, z jakim nigdy nie miała do czynienia. Wszystko wokół wydaje się u jego boku całkiem nowe. Dziewczyna zaczyna podejmować ryzyko i rusza w świat z wyostrzonymi zmysłami.
W kontraście do tego są jej rodzice, Anna i Henry, którzy patrzą na świat przez mgłę leków, próbując utrzymać się w zupełnie nienaturalnym stanie złudzenia – zaprzeczenia, że ich córka jest poważnie chora. Nie potrafią zaakceptować tego, że muszą pozwolić jej odejść, pogodzić się ze zmianami w ich dziecku, którego odejście całkowicie zmieni ich życie. Z tym nie potrafią sobie poradzić. Cały czas próbują zmusić córkę do normalnego życia, podczas gdy ono wcale nie jest normalne. Anna i Henry żyją w dramatycznym napięciu, gdy zostają zmuszeni do przesunięcia swoich moralnych granic i zaakceptowania obecności Mosesa w ich życiu, zdają sobie bowiem sobie sprawę, jak uszczęśliwia on Millę w tym trudnym czasie. Element komediowy kryje się w ich nieprzewidywalnych, chaotycznych reakcjach wywołanych przyjmowaniem leków, w połączeniu z próbami zachowania normalności w codziennych rolach matki, ojca, terapeuty i pianistki.
Zawsze fascynowała mnie przestrzeń, w jakiej porusza się umierająca osoba. Scenariusz Rity wykracza poza typowe historie o nastolatkach czy opowieści o chorych na raka. Ona w bardzo subtelny, spostrzegawczy sposób opisuje współczesne postacie, z którymi można się łatwo identyfikować i ustawia je w pozycji ponadczasowych rozważań nad śmiercią. Losy wszystkich bohaterów łączą się w nieprzewidywalny sposób. Ich relacje, wspólnie spęczone chwile są poruszające i intrygujące. Choroba Milli sprawia, że znajdują się w sytuacjach, których nigdy by się nie spodziewali.
informacja prasowa Best Film