Muzyka (około)filmowa: Mike Oldfield "Return To Ommadawn" - recenzja wydania Deluxe [CD+DVD]

Tadeusz Skarbek
7 marca 2017
Artykuły

Opisywaliśmy już wydanie podstawowe [1CD] nowego albumu Mike’a Oldfielda „Return To Ommadawn”. Dziś pora na edycję Deluxe (tzw. combo), w której znajdują się płyty CD i DVD (w sprzedaży od 24.02.2017 roku).

Mike Oldfield „Return To Ommadawn” – wydanie Deluxe [CD+DVD]

(Virgin EMI Records/Mercury Records/Universal Music Polska, 2017)

Recenzja muzyki zawartej na płycie CD:

Z recenzją samej muzyki na CD możecie zapoznać się w tym miejscu. Edycja Deluxe zawiera bowiem ten sam krążek, co recenzowany wcześniej album. Dlatego też tym razem skoncentrujemy się wyłącznie na zawartości płyty DVD oraz samym wydawnictwie.

Muzyka na płycie

Spis utworów:

Return To Ommadawn Part I (21:10)
Return To Ommadawn Part II (20:56)

Czas trwania płyty CD: 42:06

Opis zawartości płyty DVD:

Dołączony do edycji Deluxe, bonusowy dysk zapisany został w formacie DVD-Audio, a to oznacza, że aby skorzystać z jego dobrodziejstw, musimy dysponować odtwarzaczem, kompatybilnym z tego rodzaju płytami bądź komputerem, zaopatrzonym w napęd i z zainstalowanym niezbędnym oprogramowaniem (np. Windows Media Player). Do wyboru mamy aż trzy ścieżki dźwiękowe: DTS 5.1 Sorround, Dolby Digital (AC3) 5.1 Sorround oraz bezstratną LPCM w stereo o następujących parametrach: rozdzielczość bitowa to 24 bity, a częstotliwość próbkowania wynosi 48 kHz. Warto posłuchać chociażby tej w systemie DTS, charakteryzującej się większą dynamiką dźwięku względem DD 5.1, a ponadto lepiej odwzorowuje ona wszelkie niuanse, których nie wychwyciliśmy za pierwszym razem podczas poznawania muzyki z CD.

Spis utworów:

Return To Ommadawn Part I (21:10)
Return To Ommadawn Part II (20:56)

Czas trwania muzyki na płycie DVD: 42:06

Materiał na DVD

Opis i prezentacja wydania:

Mike Oldfield, wspólnie z macierzystą wytwórnią fonograficzną, bardzo dba o swoich licznych fanów. Niemal każda płyta tego artysty doczekała się poszerzenia wydania podstawowego o dodatkowe atrakcje, począwszy od bonusowych krążków CD i DVD, a na kolekcjonerskim opakowaniu kończąc. Wystarczy wpisać w wyszukiwarkę internetową tytuł dowolnego albumu z lat 70-tych i początku 80-tych XX wieku (także przedostatnie dokonanie Oldfielda, „Man On The Rocks”, dostąpiło tego zaszczytu), aby samemu się o tym przekonać. Nie inaczej jest w przypadku „Return To Ommadawn”.

Edycję Deluxe wydano w digipacku czyli rozkładanym kartoniku z plastikowymi tackami na płyty. Rozkłada się on na cztery skrzydła: dwa z nich przeznaczone są na dyski, a ostatnie, to z prawej strony (obok DVD), mieści natomiast booklet. Digipack, grubości ok. 15 mm, wykonany został ze sztywnej i solidnej tektury, przy normalnym użytkowaniu nie powinien on być więc podatny na powstawanie różnego typu zagięć i innych mechanicznych uszkodzeń. Front, tył, grzbiet i wnętrze samego kartonika pokryte są połyskliwym laminatem, dzięki czemu estetyka ogółu znacząco wzrasta.

W przeciwieństwie do wydania podstawowego 1CD („Zagraniczna płyta – polska cena”), książeczkę, liczącą 12 stron, wydrukowano na grubszym niż zwykle, błyszczącym papierze kredowym. Booklet zawiera spis utworów (strona nr 3) oraz listę osób (właściwsze byłoby użycie liczby pojedynczej bowiem Mike Oldfield sam napisał, nagrał i wyprodukował całą płytę) odpowiedzialnych za przygotowanie albumu i jego szaty graficznej (strony nr 3 i 10). Prócz tego na stronie trzeciej wspomniano o masteringu i opracowaniu mixu 5.1 muzyki na potrzeby płyty DVD.

Uwagę nabywcy zwraca także (a może przede wszystkim) staranna oprawa plastyczna wydawnictwa. Booklet zdobią całkiem niezłe ilustracje i zdjęcia (w tym autorstwa samego Oldfielda), a utrzymane są one w jednolitej i ciemnej kolorystyce, tworząc razem spójną całość. Warto wspomnieć, iż wykorzystano tutaj nieco odmienny zestaw fotografii niż ten z książeczki edycji jednopłytowej [obie wkładki różnią się zwartością na stronach 4 i 5, 6 i 7 (na której widać album „Ommadawn” na CD z 1975 roku w wersji Deluxe), 8 i 9 oraz 11].

Czy wydanie posiada jakieś wady? Właściwie to tylko jedną, dość niewielką, jednak nie rzutuje ona w jakimkolwiek stopniu na końcową notę. Chodzi mianowicie o brak tzw. slipcase’a, do którego wkłada się digipack celem jego ochrony. Warto zatem zadbać o właściwe przechowywanie. Do tego zadania idealnie nadaje się specjalna folia ochronna z paskiem, umożliwiająca szczelne zamknięcie kartonika, który będzie odpowiednio chroniony przed kurzem i powstawaniem obtarć na rogach.

Reasumując: warte swojej ceny, rewelacyjne wydanie świetnej muzyki – nie powinno go zabraknąć w zbiorach entuzjastów twórczości Mike’a Oldfielda.