Ponad dwa miesiące po śmierci Gene’a Hackmana i jego żony Betsy Arakawy ujawniono oficjalne wyniki sekcji zwłok. Ciała 95-letniego aktora i jego 65-letniej żony odnaleziono 27 lutego w ich domu w Santa Fe, wraz z martwym psem. Jak ustalono, para nie żyła już od dłuższego czasu przed ich odkryciem przez pracownika technicznego.
Aktor zmagał się z ciężkimi dolegliwościami i Alzheimerem. Żona zmarła na rzadką chorobę odzwierzęcą
Wstępne dochodzenie wykluczyło zatrucie tlenkiem węgla oraz udział osób trzecich. Sekcja zwłok Arakawy wykazała, że przyczyną jej śmierci był hantawirusowy zespół płucny — rzadka, groźna choroba przenoszona przez gryzonie. Wyniki autopsji Hackmana ujawniły natomiast, że zmagał się z poważnymi problemami zdrowotnymi: zaawansowaną miażdżycą, chorobą nadciśnieniową, niewydolnością serca oraz chorobą Alzheimera w zaawansowanym stadium.
Aktor przeszedł w przeszłości wszczepienie stentów, operację pomostowania aortalno-wieńcowego oraz wymianę zastawki serca. Od 2019 roku miał także rozrusznik serca. Autopsja wykazała również ślady rozległych przebytych zawałów serca. Nie był jednak zakażony hantawirusem, który doprowadził do śmierci jego żony. Ze względu na zaawansowaną chorobę Alzheimera, Hackman mógł nawet nie być świadomy śmierci Arakawy, która zmarła już tydzień wcześniej.
Po tragedii przeprowadzono inspekcję sanitarną posiadłości pary. W kilku budynkach gospodarczych, garażach i pojazdach znaleziono ślady obecności gryzoni: odchody, gniazda oraz martwe zwierzęta. W głównym domu pary — nie wykryto w nim oznak bytności gryzoni.
Hantawirus przenoszony jest przez mocz, kał i ślinę zakażonych gryzoni, a w Stanach Zjednoczonych najczęściej rozprzestrzeniają go myszy. Choroba ta jest śmiertelna w niemal 40% przypadków.
Sprawdź też: Tej kluczowej postaci w „Księgowym 2” nie zobaczycie! Wróci jednak w trzeciej odsłonie
Gene Hackman uchodził za jednego z najwybitniejszych aktorów drugiej połowy XX wieku, cenionego za niezwykłą wszechstronność. Przełom w jego karierze nastąpił w 1967 roku dzięki roli brata Clyde’a Barrowa w „Bonnie i Clyde”, za którą otrzymał pierwszą nominację do Oscara. Kolejną zdobył za „Nigdy nie śpiewałem dla mojego ojca”, a dwie statuetki przyniosły mu „Francuski łącznik” i „Bez przebaczenia”. Publiczność zapamiętała go także jako Lexa Luthora w serii filmów o Supermanie. Wystąpił również w takich produkcjach jak „O jeden most za daleko”, „Wróg publiczny” czy „Missisipi w ogniu”.
źródło: Independent