Maciej Maj

Czwarta faza MCU oficjalnie za nami – słowa te mogłyby paść wprawdzie już po premierze filmu „Czarna Pantera: Wakanda w moim sercu”, ale to dopiero nowy początek oznacza definitywne zamknięcie rozdziału. Tak było z fazą drugą, gdzie po „Iron Manie 3” w końcu stanęliśmy w świecie, w którym superbohaterowie są już na początku dziennym. Tak było z fazą trzecią, w której ten porządek rozpadł się na naszych oczach w „Wojnie bohaterów”. Tak było z czwartą fazą, kiedy to „WandaVision” obiecała poniekąd zupełnie świeży start. Choć może lepiej byłoby używać słowa „fala” zamiast „faza”, ładnie brzmiącego na prezentacjach dla akcjonariuszy. Wprawdzie, w ciągu czterech lat otrzymaliśmy liczbę produkcji, na których wydanie Disney w poprzednich fazach potrzebował prawie dekady. Tak, niewątpliwie ta czwarta fala była obietnicą zarówno ilości, jak i jakości.

Wszyscy czekaliśmy na „W trójkącie” Rubena Östlunda – pierwsze plakaty przed festiwalem w Cannes (gdzie zadebiutował i zapewnił jego reżyserowi Złotą Palmę) obiecywały dosłownie „wyrzyganie” się na zamożnych i świadomych swej zamożności. Jednak po takim reżyserze oczekuje się czegoś więcej, aniżeli wymierzenia pistoletu satyry w kierunku tych, na których w kinie wolimy buczeć, niż ich podziwiać. Jak finalnie wyszedł anglojęzyczny debiut reżysera i czy po Złotej Palmie przyjdzie kolej na nagrodę akademii? Zapraszamy do lektury recenzji.

Pierwszy „Avatar” stoi obecnie na rozdrożu – albo jego długo oczekiwana kontynuacja przyćmi go doszczętnie swoją warstwą technologiczną, albo wręcz przeciwnie, niesionym rozczarowaniem potwierdzi jego miejsce na piedestale najbardziej przełomowych filmów w historii kina. Warto więc, w tej godzinie próby, przypomnieć sobie, za co właściwie go…zapamiętaliśmy?

Pierwszy sezon serialu „Ród smoka” za nami. Jak prequel „Gry o Tron” opowiadający historię rodu Targaryenów wypadł na tle swojego starszego brata? Czy HBO wyciągnęło wnioski po wpadce z ostatniego sezonu swojego poprzedniego hitu bazującego na twórczości G.R.R Martina?

Od piątku w polskich kinach będzie można oglądać film „Wszystko wszędzie naraz”, w którym główne role zagrali Michelle Yeoh, Jamie Lee Curtis i Stephanie Hsu. Czy warto wybrać się na widowisko zapowiadane szumnie jako szalone połączenie kina akcji, komedii i science fiction? Tego dowiecie się z naszej recenzji.

Tegoroczną galę rozdania nagród amerykańskiej akademii filmowej obejrzało 16,6 mln widzów. To wynik o prawie 60% wyższy, niż ubiegłoroczny, ale nie było zbyt dużym wyzwaniem pobicie oglądalności ustanowionej w czasie szalejącej pandemii i sanitarnych obostrzeń (10,5 mln widzów). Biorąc więc pod uwagę, że rok przed pandemią galę rozdania Oscarów obejrzały ponad 23 miliony widzów, znów mamy tendencję spadkową. Abstrahując całkowicie od puli nominowanych i tego, kto opuszczał galę ze statuetkami – wcale mnie to nie dziwi.

Pod koniec lutego HBO wyemitowało finałowy odcinek drugiego sezonu serialu „Euforia”. Dlaczego bijąca rekordy popularności seria wzbudziła w wielu fanach tak wiele kontrowersji? Co działo się za kulisami produkcji i kto odpowiada za wszechobecny chaos?

Wśród filmów nominowanych w tym roku do walki o najważniejszego Oscara znalazła się produkcja „Drive My Car” w reżyserii Ryûsuke Hamaguchiego, która ma już na swoim koncie cztery nagrody z Cannes oraz Złoty Glob. Sprawdźcie naszą recenzję.